Çocuklarımızın nasıl olmasını istiyoruz ?

İyi okullarda okusun, çalışkan olsun, sağlıklı olsun, efendi hanfendi olsun, evde her söz dinlensin, aslında bu soruyu sorarken hiç düşündünüz mü? Çocukluğumuz nasıldı? Neler istedik ve istediler ne şartlarda yaşadık aslında çocukluğumuzda yaşayamadığımız şeyleri çocuklarımıza mal ediyoruz ve bekliyoruz beklentilerimiz gerçekleşmediği zaman öfkeli bir ebeveyn oluyoruz. Aslında çocuklarımız bir birey farklı yetenekleri doğrultusunda yardımcı olmalıyız. Başarı düşüklüğü yaşayan çocuklarda öncellikle çocuklardan çok anne babaya odaklanmalı, nasıl çocukluk dönemi geçirmiş, hangi sosyal alanda büyümüş, aile , toplum  vs içsel ve dışsal etkenlere bakılıp gözlem yapılmalı. Daha sonrada öğretmenler vs... sonra çocuktaki yaşanmış sorunlara bakılmalıdır. Burada ana kaynak anne ve babadır. Buna ek  olarak ailede sevgisizlik, aile içi şiddet çocuklara kötü davranış çocuk istismarı çocuklarda psikolojik sorunlarla birlikte öğrenim geriliği yapmakta çocukları ya daha hırçın, saldırgan, sinirli yada tam tersi içine kapanıklık, güven eksikliği, odaklanma sorunu, yanlızlık, okul çağında arkadaşlık kurmada zorluk, uygunsuz davranışlar, bağımlılık, iletişim sorunları gibi birçok problemi getirir. Düşük başarı gösteren çocuk gelişim yönünden kısıtlanmış, öğrenme güçlüğü olduğu için cezalandırılmıştır. Bu çocukların başarıları düşüktür. Burada bize düşen görev öncellikle kendimizin farkına varmamız, çocuklarımızın bir birey olduğunu unutmamız çocuklarımıza sevgi ve şevkati yeterli şekilde aktarmamız tercihlerine saygı göstermemiz unutmayın, bir zamanlar bizde çocuktuk..